دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بيخود از شعشعه ء پر تو ذاتم كردند
باده از جام تجلى صفاتم دادند
چه مبارك سحرى بود و چه فرخنده شبى
آن شب قدر كه اين تازه براتم دادند
من اگر كامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اين ها به زكاتم دادند
هاتف آن روز به من مژده ء اين دولت داد
كه بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
بعد ازين روى من و آينه ء وصف جمال
كه در آن جا خبر از جلوه ء ذاتم دادند
اين همه شهد و شكر كز سخنم مى ريزد
اجر صبريست كز آن شاخ نباتم دادند
همت حافظ و انفاس سحر خيزان بود
كه ز بند غم ايام نجاتم دادند
سلام
صبح بخیر
شاد باشین
