Dwa pociągi życia nie pędzą po tych samych torach Rozpędzone nie zauważają nikogo Kto z walizką życia nieudolnie stara się znaleźć Miejsce w zatłoczonym wagonie Tak często się mijamy w przeciągu myśli Zajęci bagażami trosk i kłopotów W zbyt szybko uciekającym czasie nie znajdujemy Chwili by wrócić do tych szczęśliwych dni To nic że może dziś nie zdążysz ,to nic Jutro też będę czekała to nic że być może z głową posiwiałą Siedząc w tym wiekowym fotelu Może do osiemdziesiątki dane mi będzie czekać...nie ważne , będę Może tak stać się że te dwa rozpędzone pociągi Na tej samej stacji przystaną i wtedy już nic nas nie zatrzyma Wtedy już nie będziemy jak zwykli podróżni z wypchanymi walizkami Staniemy choć na chwilę razem przed bramę ...nieba czy piekła Tak właśnie się stanie...
Willkommen bei Poker4Chips
Millionen von anderen Spielern warten auf dich! Spiel unsere Spiele und erfahre, wie es sich anfühlt, zu gewinnen!
Warszawa
