zapachem perfum
gdzieś z daleka wołasz mnie
rozkładasz dłonie
przytulając mocno się
kiedy muskasz moje usta
serce umrzeć z Tobą chce
nie odchodź proszę
ja bez Ciebie gubię się
uratuj mnie i daj mi chociaż słowo
uratuj mnie i bądź moją królową
uratuj mnie niech nasze serca płoną
uratuj mnie już na zawsze chcę być z Tobą
kiedy odchodzisz
moje oczy mokre tak
nie umiem myśleć
memu sercu Ciebie brak
w Twoich oczach widzę jutro
w Twoich słowach czuję sens
jest nadziei znak
który wciąż rozpala mnie
uratuj mnie i daj mi chociaż słowo
uratuj mnie i bądź moją królową
uratuj mnie niech nasze serca płoną
uratuj mnie już na zawsze chcę być z Tobą
chciałbym już umrzeć
w Twych ramionach oddech skryć
by uwierzyć w przeznaczenie
że na zawsze ja i Ty
wiem istnieje jeden sposób
by tej prawdzie nadać sens
to ta wszechobecna bliskość
która ciągle dzieje się...
uratuj mnie i daj mi chociaż słowo
uratuj mnie i bądź moją królową
uratuj mnie niech nasze serca płoną
uratuj mnie już na zawsze chcę być z Tobą
szaleństw nie zliczę, nadziei nie schwycę, by choć kątem oka - uchwycić Twój fragment.
niekochany
registriert seit:
"Kiedy następnym razem zaczepisz mnie choćby o milimetr pomyśl o dniach w których będę szukał spokoju"
Medalion
zamykam dłoni niepewność
zawsze kiedy chcesz do mnie przyjść
otwierając świadomości oczy
wybieram z Tobą najpiękniejsze momenty
budzę się po nocy
krzycząc jak bije Twe serce
tęsknię też świtami
rozkradając Twoich oczu przestrzeń
prowokuję myśli bieg rozpędzony
debatując na Twym roztargnieniem
pochłaniam resztki świadomości
oaz w których obóz swój założyłaś
arkadio mojej tęsknoty
Wezuwiuszu moich pragnień
obiecaj mi choćby iskrę
wczorajszego zatracenia...
oprócz Ciebie i Twoich oczu mam tylko godziny rozmyślań w których rozmieniam mój świat na drobne
wiosenne roztopy
są na świecie drzwi
którymi chciałbym wtargnąć
są na świecie sny
które nie dają zasnąć
myśli moje są gorące
moje myśli są odległe
kiedy Twe imię wymawiam
głos po klatce się rozchodzi
niebawem znów będę blisko
trzymając objęciem Twoje zatracenie
niedawno znów byłaś ze mną
słuchając jak bije me serce
dzisiaj już noc
za którą tak tęsknię
dzisiaj już chłód
którego tak nie chcę
opowiem Ci sen
przez który tak krzyczę
to sen kiedy jestem z Tobą
w dłoni dłoń oczy przerywają ciszę
opowiem Ci dzień
za którym tak tęsknię
Ty jeszcze śnisz
ja uciszam serce
poprowadź moje pragnienia
pogrzeb moje rozterki
przytul raz jeszcze mocno
zostaw... smak Twojej szminki
algorytmem moich westchnień i Twoich niedomówień opracuję częstotliwość naszych pragnień
którymi chciałbym wtargnąć
są na świecie sny
które nie dają zasnąć
myśli moje są gorące
moje myśli są odległe
kiedy Twe imię wymawiam
głos po klatce się rozchodzi
niebawem znów będę blisko
trzymając objęciem Twoje zatracenie
niedawno znów byłaś ze mną
słuchając jak bije me serce
dzisiaj już noc
za którą tak tęsknię
dzisiaj już chłód
którego tak nie chcę
opowiem Ci sen
przez który tak krzyczę
to sen kiedy jestem z Tobą
w dłoni dłoń oczy przerywają ciszę
opowiem Ci dzień
za którym tak tęsknię
Ty jeszcze śnisz
ja uciszam serce
poprowadź moje pragnienia
pogrzeb moje rozterki
przytul raz jeszcze mocno
zostaw... smak Twojej szminki
algorytmem moich westchnień i Twoich niedomówień opracuję częstotliwość naszych pragnień
promenady lęku
siedzę na fotelu
trzymając życie nad przepaścią
w dłoniach rozgrzewam butelkę z zapomnieniem
mocniej nurtując swoją obecność
kim jestem?? do cholery!!
pytam się chmury przelotnej
jak sroki za ogon złapanej
nieufność mnie okrąża
codzienność mnie przeraża
buduję ściany z piasku
wciąż przeciągając linę życia
wiszę na ostrej grani niedostatku
a Ty trzymając mój oddech
stoisz z nożem w ręku
z miną grobową nie chcesz mej zagłady
prosisz bym został
za dłoń CIEBIE trzymał
kochasz mnie mocno
zaciśnięta na szyi lina
i jeszcze uśmiechem mnie budzisz
z letargu wyrwać mocniej próbujesz
by być! by żyć! tylko dla Ciebie!?
ilekroć życiu uciekać próbuję tym dłużej spłacam długi przez wiarę zaciągnięte
trzymając życie nad przepaścią
w dłoniach rozgrzewam butelkę z zapomnieniem
mocniej nurtując swoją obecność
kim jestem?? do cholery!!
pytam się chmury przelotnej
jak sroki za ogon złapanej
nieufność mnie okrąża
codzienność mnie przeraża
buduję ściany z piasku
wciąż przeciągając linę życia
wiszę na ostrej grani niedostatku
a Ty trzymając mój oddech
stoisz z nożem w ręku
z miną grobową nie chcesz mej zagłady
prosisz bym został
za dłoń CIEBIE trzymał
kochasz mnie mocno
zaciśnięta na szyi lina
i jeszcze uśmiechem mnie budzisz
z letargu wyrwać mocniej próbujesz
by być! by żyć! tylko dla Ciebie!?
ilekroć życiu uciekać próbuję tym dłużej spłacam długi przez wiarę zaciągnięte
