دلا رفيق سفر،بخـــت نيكــــخواهت بــــس
نسيــــم روضه ء شيراز پیـــک راهت بـــس
وگر كمين بگشايد غــــــمى ز گوشه ء دل
حــــــريم درگه پيرمغــــان پناهت بــــــــس
هواى مسكن ماءلوف و عهد يــــار قديـــــم
ز رهروان سفر كرده عذر خواهت بــــــــس
دگر ز منزل جـــانـــــان سفر مـــكن درويش
كه سير معنوى و كنج خانقاهت بــــــــــس
به صدر مصطبه بنشين و ساغر مى نـــوش
كه اين قدر ز جهان كسب مال و جاهت بس
زيـــادتى مطلــب كار بر خود آســـان كـــــن
صراحى مــــى لعل و بتى چو ماهت بــــس
فلك به مردم نــــادان دهـــــد زمام مـــــــراد
تو اهـل فضلى و دانش همين گناهت بـــس
به منت دگران خــــــــو مكن كه در دو جهان
رضـــاى ايــــزد و انعــــام پادشاهت بـــــس
به هيچ ورد دگر نيست حاجــــــت اى حافظ
دعــــاى نيمشب و درس صبحگاهت بــــس
سلام
صبح سرد زمستونیتون پر گرمی و شـــادی
لبخندتون بخیر
