Dzisiaj postanowiłem się zrelaksować po kilku tygodniach intensywnej pracy i sprawdzić swoje szczęście w wirtualnym pokerze. Poker to taka gra, raz weźmie a raz da. Postanowiłem się nie stresować i jak w takich razach często bywa, w drugim okienku puściłem sobie muzyczkę. Dziś miałem ochotę na Genesis i przypominałem sobie ich stare produkcje. Niestety pamięć mnie nie zawodzi i przeleciałem kilka krążków i wpadłem na koncert: „Genesis revisited part 2”. Tytuł wydał się dziwny, bo w roli tytułowej wystąpił Steve Hackett – były członek zespołu. Znajomych twarzy przy jego boku jednak nie ujrzałem. W nagraniu płyty wzięło udział prawie 30 muzyków. Na scenie pojawia się ich mniej. To zawodowcy, którzy współpracowali z wieloma gwiazdami muzyki rockowej. Znałem tylko Johna Wettona (Uriah Heep, King Krimson, Wisbone Ash) i Mikaela Akerfeldta (Opeth). Postanowiłem jednak posłuchać. Nie żałuję i Was też zachęcam. Dzięki temu wiem, co grupa straciła wraz z odejściem Steva i jaki miał on wpływ na styl zespołu. Nie wiem czy można nazwać to odgrzewanym daniem. Jeśli nawet momentami tak, to takim,  do którego wraca się z przyjemnością. Smacznego!!!!!

PS

I know what I like (In your wardrobe) zabrzmiał znakomicie (początek 01:05:05) a jego słowa:

I know what I like and I like what I know stanowią motto tego koncertu.

Mój czworonogi podopieczny sprawił, że prosto z łóżeczka musiałem wyjść na dwór. Brrr – tylko to cisnęło mi się na usta. Momentalnie przypomniałem sobie wakacyjną rozmowę z przyjacielem z Kalifornii, który stwierdził, że u nich zima wygląda tak jak u nas chłodniejszy letni dzień i zapragnąłem się tam dzisiaj przenieść. Z biletem lotniczym nie powinno być problemu (ciągle słyszę o promocjach), spodziewam się też nagrody z okazji Dnia Nauczyciela, pozostaje więc tylko rezerwacja lokum. Wysokość tej nagrody zmusza mnie jednak do wyszukania specyficznego hotelu. W tej cenie znalazłem tylko to:

Nie o problemach geopolitycznych będzie w dzisiejszym poście. Politykę odstawiłem za namową znajomego lekarza i jestem jakby zdrowszy. Muzykoterapię stosuję jednak namiętnie. Dziś ponownie powracam do tematu popularności u nas Bułata Okudżawy.  Jej początki sięgają lat sześćdziesiątych. Nad Wisłą była ona większa niż w jego ojczyźnie bowiem nie mieścił się on w schematach sowieckiej kultury. Miał on w Polsce wielu przyjaciół np. Agnieszkę Osiecką czy Wojciecha Młynarskiego. To oni doprowadzili do wydania u nas płyty z piosenkami barda. W 1991 roku jego twórczości poświęcono koncert na wrocławskim Przeglądzie Piosenki Autorskiej.  Próżno go jednak szukać na płytce CD czy DVD.  Na YouTube ktoś zamieścił jego fragmenty zarejestrowane na taśmie VHS. Czyżby nikt nie chciał na tym zarobić? Szwankuje jeszcze nasz kapitalizm. Najlepsze piosenki z tego koncertu pragnę dzisiaj zamieścić.

Piotr Machalica - Ostatni trolejbus

Powrót do pracy po urlopie jest coraz trudniejszym wyzwaniem. Początek zawsze był trudny ale teraz kojarzy się z górą papierków, więc trudno wyzwolić w sobie entuzjazm. Mało tych startów przede mną i ta perspektywa wcale nie wywołuje radości. Syntetycznych rozweselaczy nie akceptuje moja wątroba. Pozostaje szukać pocieszenia w dźwiękach muzyki. Jest już późny wieczór więc wybrałem coś kameralnego. Piosenkę tego śpiewającego matematyka znałem z wykonania Chóru Bardów w „Projekcie piosenki minionego wieku”. Teraz przyszła pora na autora. Posłuchajcie razem ze mną.

Panie i panowie, Александр Суханов z Rosji.

Моя звезда

Среди миров, в мерцании светил
Одной звезды я повторяю имя,
Не потому, чтоб я ее любил,
А потому, что мне темно с другими.

И если мне на сердце тяжело,
Я у нее одной ищу ответа,
Не потому, что с нею мне светло,
А потому, что с ней не надо света

Когда лампа разбита

Зеленая карета

Как незаметно...

Как незаметно день за днем год пролетает
Вот уж и март за февралем скоро растает
Будто вчера мела пурга выли метели
А на полях уже снега вдруг потемнели

Эта зима от нас совсем ушла

Да и весна уйдет с дождем с новой листвою
Солнце зальет своим огнем небо седое
Только слегка махнёшь рукой вспомнив случайно
Как над разбуженной рекой птицы кричали