Cud ją stworzył, a grzech opętał
- jest więc odtąd po dziś dzień
raz grzeszna, a raz święta,
zdradliwa i wierna, dobra i zła,
daje rozkosz i rozpacz, przez nią uśmiech i łza.
Jest jak gołąb i żmija, jest jak piołun i miód,
jest jak anioł i demon, jest jak upiór i cud.
I szczyt nad chmurami i przepaść bez dna, jest początkiem i końcem - Kobieta .. To Ja !
malinka760
ملحق شده:
Kiedy się rodziłam płakałam,a ludzie sie śmiali.Kiedy umierałam smiałam się,a oni płakali:))
:))
Kim jesteś nieznajomy??
Kim jesteś nieznajomy..?
Delikatnie błądzę zaglądam w Ciebie...
Kim jesteś , nieznajomy..?
Jesteś ulotny jak mgła jesienna, poranny wiatr.
To jesteś to znów znikasz...
Czekam na Ciebie , Twój gest
Czułe spojrzenie...
Tyle pragnę Tobie powiedzieć,
Nawet oddech może kaleczyć..
Tyle pytań , bez odpowiedzi...
Nie pytam -ja czekam...
Nie budzę miłości , niech śpi...
Chowam dotyk , gest , moje słowo.
Na dnie serca-nadzieja, pytanie...
Kim jesteś nieznajomy..?
Czy tylko snem?
Pomóż
Zepchneli mnie ze schodów
napluli w twarz
bo jestem z marginesu.
To dlatego mną pomiatają,
to dlatego we mnie rzucają
kamieniami.
Najlepiej wrzućcie mnie
do kosza ze śmieciami.
Zgubiłam gdzieś moje serce
szukać nie będę.
I tak było takie marne
takie nędzne
czarne
kto je znajdzie niech zadepcze.
Upadłam.
Odezwij się
podaj dłoń.
Albo nie...
Do dołu
chcesz zepchnąć mnie?
Nie fatyguj się-
sama skoczę.
I tak już jestem na dnie.
Skoczę.
Może tam
będzie lepiej
będzie głośniej
będzie nas więcej.
Bo tu nie ma nikogo.
Nikt mnie nie chce!
Po co komu ...
Zabierz Mnie
Zabierz mnie, miły, z sobą daleko,
Tam, gdzie wschodzą gorejące słońca,
Gdzie rwąca miłość nad cichą rzeką
I gdzie wieczory długie bez końca.
Prowadź mnie, proszę, przez szczęścia bramy
Ręka za rękę, w ciszy, bez słowa,
Gdzie każdy ranek w szczęściu powstaje,
Gdzie życie zaczyna się od nowa.
Zabierz mnie, proszę, w bajeczne kraje,
Gdzie z gwiazd się sypią złote perełki,
A wśród nich oczy Twoje kochane,
A w oczach Twoich blasków iskierki.
One rozkruszą najtwardsze skały,
Zamienią serca w płonące róże
I z nich ułożą poemat cały,
Czytany w nocne sierpniowe burze.
Zabierz, lecz nie mów o tym nikomu,
Tam zwyciężymy wszystkie cierpienia,
W tamtej krainie i w naszym domu
Spełnią się wszystkie nasze życzenia.
