Teraz kiedy czasu w nadmiarze mamy
Rozmyślamy
Mam wrażenie że w miejscu stoję
W przyszłość jakoś patrzę się boję
A tak chciała bym wyjść poza próg
Swojej natury
Rozkręcić wszystkie śrubki
Zburzyć mury
Swoje fantazje rozwiązać na całego
Może już potem nie będzie okazji
By skorzystać z tego?
Tak na spokojnie pomyśleć co
Wcześniej było
Streścić to i nie wracać
Błędów nie powielać
Jesteśmy ludźmi
Co czują i kochają
Piękne uczucia w sobie mają
Więc w skałe się nie zamieniajmy
Bo nic nas nie tłumaczy
Żaden wirus nie zniszczy tego
Co w człowieku jest schowane
Nie raz tylko trzeba dokopać się do niego
I choć nikt nie przewidzi co będzie dalej
Ale rozum zostaje i cieszmy się z tego
Skarbu bezcennego
https://youtu.be/RSvpnHAiCr8
