nicola555

Nad łąkami ranne mgły się ścielą 
Wstaje nowy dzień 
Kocham te świty tajemnicą spowite
Kolorami łąka rozkwita
Rumianki wyniosłe i malutkie stokrotki
Dziewanny i żółte mlecze
Tak pięknie malarz boży je namalował 
Zachwyt i garść wspomnień wiatr przywiał 
Płyną obazy jak obłoczki na niebie
Młodość szumna młodość szalona
Te miłostki i marzenia 
Smutki i wesołe przebudzenia
Tamta chata kwiatami mnie wita
Kaczeńce i aksamitki i ławeczka 
Przed domem
Na niej babcia z dziadkiem
Siedzą we dwoje uśmiechnięci i radośni
I ten zapamiętany gest dziadka
Kiedy szukał dłoni babci
By zamknąć ją w swej dłoni
Patrząc na ten widok uzmysławiam sobie że 
To jest znak miłości ,takiej na zawsze
Do końca samego
Ten widok zamkniętej dłoni
Prześladuje mnie do dnia dzisiejszego
Chyba dziś już nie ma czegoś tak wzniosłego 
A zarazem prostego...
To szacunek i podziękowanie za przeżyte lata