...........
Miłość nigdy nie pyta , czy wolno jej przyjść, Zwyczajnie przychodzi, gdy się wcale nie czeka...Bierze za rękę i trzeba z nią iść , porywa jak rwąca rzeka . I wtedy chce się tylko ciepła dwojga dłoni...Czułych słów i spojrzeń zapisanych w wierszach.... Nie ma jej , nie ma jego , są po prostu ONI ......I miłość jest - każda zawsze pierwsza.
Nieważny jest wiek...
niewazne co mówią inni...
bo Ci co kochają naprawde...na nic zważać nie powinni.
W szmaragdzie oczów Twych głebi, zanurzam sie .
Porywa mnie wir uniesien , namietny czar ...
Niesiony wiatrem swych uczuć , w bezkresną dal ...
W bezmiarze nieokiełznanych pragnień , zatracam sie ...
W dotyku serca Twego, znajduje życia sens...
Kto raz spojrzy w Twoje oczy...ten za Tobą jak cień kroczy. A kto ślady Twe zagubi...ten o Tobie marzyc lubi.....
Czasami gubię rytm gdy tańczę ze swym życiem...Po stopach depcze mi - czy Wy go też gubicie ? Raz tango to znów walc..muzyka wciąż się zmienia i trudno tańczyć tak nie mając doświadczenia. A jednak człowiek chce tym tańcem być upitym choć już niejeden raz miał tyłek mocno zbity. A czasem nawet nos stłuczony o podłogę gdy życie - partner zły podstawi w tańcu nogę....Czasami gubię rytm I drażni mnie muzyka... a jednak z życiem swym zatańczyć chcę walczyka. Bo tango to nie ja - mnie w parze nie wychodzi... Zresztą nie pora już... - niech sobie tańczą inni. Choć życie partner zły czas przejąć nad nim władzę i w ten kolejny walc to ja je poprowadzę. I niech muzyka gra sto lat - a nawet więcej, bo ja chcę tańczyć z życiem mym....trzymając je za ręce.
Nigdy nie zatrzymuj bąków w sobie!..One przemieszczaja sie po kręgosłupie do mózgu....i tak właśnie rodzą się gówniane plotki, pomysły i gówniani przyjaciele
Żółtą drogą, zielonym polem szedł raz człowiek pod parasolem i uśmiechał się mimo słoty, bo parasol był cały złoty. Coś mu śpiewał, bzykał jak mucha śmieszne bajki plótł mu do ucha.. I ten deszcz tak padał i padał, a parasol gadał i gadał a ten człowiek mu odpowiadał. I oboje byli weseli, choć się wcale nie rozumieli, bo ten człowiek gadał po polsku, a parasol - po parasolsku...
