REZONANS

Dzień 8 marca to kobiece święto.
Są uprzejmości, toasty, prezenty.
Każdy kwiat wręcza z twarzą uśmiechniętą,
choć zwykle bywa zły i nadęty.
Schodzą się goście, składają życzenia.
Solenizantka także uśmiechnięta.                   
Lecz chcę zapytać, tak dla przypomnienia,
czy o kobietach ktoś zwykle pamięta?
Że ostatnie spać idą, a pierwsze się budzą,
że wciąż pracują od świta do zmroku,
że nieustannie dla swoich się trudzą,
a zauważane są raz w roku.

8 MARCA

...ŚWIAT BEZ KOBIET...NIE MIAŁBY SENSU...

Do  dwunastu  pocałunków  z  rozległej  mapy  ciała  dodać  powoli  sześć  garści  delikatnych  płatków  rozkoszy. Powoli  wsypać  partiami  dziewięć  magicznych  słów  i  zamieszać  drewnianą  łyżką  z  ziarenkami  chwil  szczęści a..odrobiną  oliwy  z  winogron  i  szczyptą  oregano.  Po  dokładnym  wymieszaniu  podawać  w  szklanym  półmisku  do  stołu  z  lampką  wytrawnego  wina..aby  przy  blasku  świec  dwa  cienie  rozpoczęły  degustację  tej  wykwintn ej  potrawy...smacznego

Trzeba  przeżyć  ból - by  opisać  cierpienie. Trzeba  dotknąć  nieba - by  rozkosz  zapisać. Trzeba  stracić  nadzieję -  by  cenić  złudzenia.  Trzeba  przeżyć  wczoraj  -  by  obudzić  się  dzisiaj.  Trzeba  najpierw  zgubić  -  żeby  zacząć  szukać.  Trzeba  być  samemu  -  by  cenić  we  dwoje.  Trzeba  zamknąć  drzwi  -  żeby  ktoś  zapukał.  Trzeba  się  zapytać  -  by  ktoś  wskazał  drogę.  Trzeba  poznać  brutalność  -  by  docenić  tkliwość.  Trzeba  przestać  bywać  -  by  znów  odczuć  bycie.  Trzeba  przeżyć  romans  -  by  rozpoznać  miłość.  Trzeba  najpierw  umrzeć  -  by  rozpocząć  życie.

Mówimy  coś,  pytamy  znów  i  nie  czekamy  na  odpowiedź...  i  rośmie,  rośnie  mur  ze  słów,  co  sens  zgubiły  gdzieś  po  drodze...  Aż  kiedy  dosyć  mamy  słów,  które  juz  zmienić  nic  nie  mogą,  to  w  ciszy  z  ciszy  rośnie  mur  i  każdy  idzie  swoją  drogą...ech!

Idę do Ciebie miłości drogą. Nogi  mnie  niosą  jak  tylko mogą. Prosto  przez pola, lasy i góry, a ślepa zazdrość wciąż kopie dziury. Nawet gdy skręcasz przebiegle w bok ..zazdrość  wraz z cieniem  przyspiesza  krok.  Na  nic  przysięga  i  zaufanie...Zazdrość, nieufność...wciąż  serce  rani. Nieraz ta  miłość  wielce  wspaniała,  gdy  zazdrość  przyszła  być  nią  przestała. Ale  i na to znajdzie  się  rada. Należy  słuchać co serce gada. I iść z miłością prosto do celu. Nie  szukać  ścieżek...jak  robi  to  wielu…{Do przemyślenia dla Pana M}