Kim jestem ,są chwilę że Często zadaje sobie to pytanie Wiem nie jestem wczoraj Ale też i jutrem się nie stanę Serce cicho,nie podpowiadaj Może to stracony czas? Zawzięłam się i co? Miałam nie płakać...ale nie da się Łzy ukradkiem wycierałam Są takie chwile na nic przyrzeczenia Czas i tak wszystko po przestawia I pozmienia... Może niebiosa to ułożony świat? Tam przecież nie ma ni godzin ni dat Ale czy naprawdę istnieje taki Może on tylko z marzeń złożony Przecież tam złu jest nie po drodze A zło wszędzie się wkrada Zło to codzienność , szkarada Lecz czasem lubię zapomnieć Że ono nas dosięga... Nie warto zaprzątać sobie głowy Życie to nam potwierdza W marzeniach Świat piękny cały I ludzie wspaniali ... Ale realnie już tak nie jest Codzienność szara , nie wiara I już piękna się nie dosięga Oj ciężka jest droga do szczęścia Choć wydaje się prosta Lecz zawsze gdzieś skręca I tym samym zadaje pytanie Kim jestem dziś A kim jutro się stanę?
Warszawa
