Kim są ludzie , którzy nas mijają?
Kim są ludzie , którzy nas kochają?
Kim są ludzie , którym ufamy?
Kim są ludzie , którym przebaczamy?
Kim jesteśmy my sami?
Może zwykłymi, pustymi stworzeniami?
Nie my tylko takie pozory stwarzamy,
tak naprawdę inne oblicze mamy.
W każdym z nas tli się iskierka miłości
i wspaniałej, choć zwykłej ludzkiej życzliwości.
I jeżeli z tej iskry płomień powstanie,
niewidzialna bariera miedzy ludźmi się przełamie.
Połączy nas miłość i nić zrozumienia
i mniej na świecie będzie cierpienia.
sylpazero
Iława
הצטרף:
..piękno nie jest pisane na twarzy,piękno... jest
światłem w sercu...przestań cierpieć zacznij kochać
Kim są ludzie ?
A ja kocham Cię jeszcze*******
Jesień już liście z drzew postrącała, już błotem czarnym ziemia się klei,
Lata horyzont zniknął już dawno - a ja kocham Cię jeszcze...
Po naszych ścieżkach nikt już nie chodzi, liście zielenią oczu nie pieszczą
I złota plaża nie jest już złota - a ja kocham Cię jeszcze...
Kto odmłodzi pusty las, kto z chmur słońce oswobodzi,
Kto mi zwróci ciepło dnia, kto samotność wynagrodzi.
Niebo nad miastem w chmurach już tonie, jakby je przykrył ktoś białym płaszczem
Skowronki dawno już odleciały - a ja kocham Cię jeszcze...
W wieczór jesienny pusto za oknem, po szybach płyną smutne łzy deszczu
Wiatr się zabawia liśćmi w kałuży - a ja kocham Cię jeszcze...
Kto odmłodzi pusty las, kto z chmur słońce oswobodzi,
Kto mi zwróci ciepło dnia, kto samotność wynagrodzi.
Łzy *******
wypłakane z tęsknoty,
i zakochane marzenia pośród bezgwiezdnej nocy ...
Najsmutniejsze są wspomnienia,
które zadają okropny ból,
Najsmutniejsze jest własne serce
gdy cichutko woła ...
"wróć" ...
kiedy patrzałam w twoje oczy
widziałam swoje odbicie
w twych oczach
gdy dotykałeś mnie
całą sobą oddawałam
cała siebie
tonęłam w twoich ramionach
każda chwila
była jedyna
schowałam je w sercu na dnie
i tylko to pozostało.....
Moje serce ^^^^^^^
Moje serce jak kwiat W słońcu rozkwita Śpiewa jak ptak na gałęziach Rozkładajac swe skrzydła Gotowe do odlotu W przepaść się rzuca Świadomy spocznie Zdeptany samotnością Wiecznym niepokojem czy powróci W słońca blasku światem Odnajdzie swój cień Jakieś życie w życiu zawieszone Ku ziemi Niepojęte szczęście w nieszczęściu Serce narodzone Pada na kolana Zmęczone ciągłą wędrówką Czy chce Czy musi W skrzydła spłoszone Swe zwłoki tuli.
takie myśli *******
My ludzie umieramy na samą myśl o miłościach,
które przepadły na zawsze,
o chwilach które mogłyby być piękne a nie były,
o skarbach, które mogłyby być odkryte,
ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskami.
Obawiamy się sięgać po swoje największe marzenia,
ponieważ wydaje nam się, że nie jesteśmy ich godni,
lub że nigdy nam się to nie uda.
