Jak mówią górale - każdy chyba to wie - są tylko trzy prawdy : prawda, tyż prawda i goowno prawda. I ja to wiem... a tu napotykam takie stwierdzenie: "Prawda jest funkcją czasu... i dotyczy naszych wyobrażeń, oczekiwań i złudzeń" - i jak tu dopasować do tego jedną z tych trzech prawd?
Usłyszałam kiedyś od znajomej : "jaka ty jesteś cyniczna, że nie dajesz wiary, iż mężczyźni zakochują się w nas od pierwszego wejrzenia. On się poprawi, tylko trzeba mu dać trochę czasu". To dopiero niezłe połączenie tzw. prawdy z naszymi wyobrażeniami i złudzeniami. Tak na marginesie, wcale się nie poprawił, pomimo upływu czasu.
Podobnie było z dumą, że wokół ma się samych przyjaciół. Nie ma się! I nie ma co się łudzić. Niewielu cieszy się z naszych sukcesów, za to wielu podskakuje z radości, gdy słyszy o naszych porażkach. Początkowo ten brak symetrii między naszymi wyobrażeniami a brutalną rzeczywistością boli... potem daje jakąś nieprawdopodobną siłę. Jedni nazywają to mądrością życiową, inni mówią o nas, że mamy skórę nosorożca. Im więcej wiemy o tej dysproporcji, tym bardziej musimy uodpornić się na głoszone przez innych prawdy. Bo każdy ma swoją prawdę.
Prawda jest tak samo względna jak wszystko inne... i ulega weryfikacji, gdy przy niej trwamy.
...... ale nadal mnie nurtuje, czy moja prawda, przy której trwam to będzie ta pierwsza czy ta trzecia prawda? :))
