"Do Rembertowa wjechaliśmy wozami przez przejazd kolejowy przy ul. Kilińskiego - wspominał uczestnik akcji, Albin Wichrowski "Góral" (…) - Grupa szturmowa z Wichurą poszła dalej do bramy głównej. Za nią weszła grupa wsparcia złożona z ludzi Wichra. Gdy zmiany poszły na wartownię Wichura dał rozkaz rozpoczęcia akcji. (…) Po wyważeniu furtki przy bramie weszliśmy do środka, likwidując stojących tam wartowników. Kilku z nas wpadło do domku. Miał dwie izby. W pierwszej siedział na krześle sowiecki oficer. Nogi miał w misce z wodą. Przed nim klęczał jakiś człowiek. Wyglądało jakby mył enkawudyście nogi. Oficer sięgnął po broń. Nie zdążył. Zwalił się z krzesła martwy. Cywil zawołał do nas, że jest więźniem, żeby go nie zabijać. (…) Po 25 minutach od rozpoczęcia akcji nasi byli już poza obozem”.
W nocy 20/21 maja 1945 r. 44 osobowy oddział uderzeniowy, składający się z b. żołnierzy AK i innych formacji niepodległościowych, uwolnił kilkuset więźniów obozu NKWD w Rembertowie.
Akcją dowodził ppor. Edward Wasilewski "Wichura". Uwolniono ok. 550 osób, zginęło ponad. 60 sowieckich zbrodniarzy z NKWD przy stracie 3 żołnierzy z Mińskiego Mazowieckiego Obwodu AK. Po tej akcji sowieci wstrzymali wywózki Polaków z tego obozu na Syberię. W trakcie pierwszej wywózki z Rembertowa do łagru został wywieziony gen. August Emil Fieldorf "Nil".
Dalsze losy dowódcy akcji? - niestety, przykro pisać, bardzo kręte. Porucznik Edward Wasilewski "Wichura", wspaniały zagończyk, odważny żołnierz, zostaje aresztowany przez UB i nakłoniony do współpracy. Tym razem jako TW "Huragan", wydaje na śmierć swoich dawnych kolegów "Bruzdę", "Orła", "Huzara" i wielu, wielu innych.
Pił nabawiając się gruźlicy. MBP zrezygnowało z jego "usług" w kwietniu 1960 r. gdy stał się już nieprzydatny, a ofiary jego donosów już dawno spoczywały w piachu. Popełnił samobójstwo
w 1968 r. wyskakując w alkoholowym amoku przez okno...
Cześć i Chwała Bohaterom! Hańba mordercom i donosicielom!
