گلعذارى ز گلستان جهان ما را بـــــــــــس
زين چمن سايه ی آن سرو روان ما را بس
من و همصحبتى اهل ريا؟ دورم بــــــــــــاد
از گرانان جهان رطل گران ما را بــــــــــــس
قصر فردوس به پاداش عمل مى بخشنــــد
ما كه رنديم و گدا دير مغان ما را بــــــــــس
بنشين بر لب جوى و گذر عمر ببيـــــــــــن
كاين اشارت ز جهان گذران ما را بــــــــــس
نقد بازار جهان بنگــــــــــــــــــر و آزار جهان
گر شما را نه بس اين سود و زيان ما را بس!
يار با ماست چه حاجت كه زيادت طلبيـــــم؟
دولت صحبت آن مونس جان ما را بـــــــــس
از در خويش خدا را به بهشتم مفرســـــــت
كه سر كوى تو از كون و مكان ما را بـــــس
حافظ از مشرب قسمت گله بى انصافيست
طبع چون آب و غزلهاى روان ما را بــــــــس
سلام
همه ی اوقاتتون خوش و شــــــــاد و عالی
بنشين بر لب جوى و گذر عمر ببيـــــــــــن
كاين اشارت ز جهان گذران ما را بــــــــــس
