Ach zwierciadło dzis tak stoję
Ile bym ci opowiedzieć chciała
W tym lustrze widzę swoja duszę
Obraz inny wyłania się
W polu z łanami złotymi ma dusza unosi się
Chabry i kąkole ,w nich schowane są wspomnienia
I imię Twoje widzę w słońca promieniach się mieni
W tym lustrze na nowo poznaję Ciebie
Czy to możliwe?
Z naręczem kwiatów fruniesz jak motyl
Jakże to piękne...proszę nie znikaj
To był czas świat ,choinki blask
Może dlatego tak pierwszy raz to piękno dostrzegłam
Chcę tam wejść i zostać tam,przytulam się
Chłód ramy ogarnia mnie ...pstryk znikł magi czar
Warszawa
