agax8

"Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma;
 a wszystkich razem łączyła miłość.
 Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie.
 Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę.
 Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili.
 Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu - miłość poprosiła o pomoc.
 Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:
 - Bogactwo, czy możesz mnie uratować ?
 Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności.
 Nie ma tam już miejsca dla ciebie. - Odpowiedziało Bogactwo.
 Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
 - Dumo, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość.
 Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane,
 a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.
 Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.
 - Smutku, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość,
 Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam.
 - Odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.
 Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony,
że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.
 Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...
 Nagle Miłość usłyszała:
 - Chodź! Zabiorę cię ze sobą ! - powiedział nieznajomy starzec.
 Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.
 - Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?
 - To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.
 - Czas ? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł ?
 - Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość.
 - Odrzekła Wiedza."