بهار و گل طرب انگيز گشت و توبه شكن
به شـــــادی رخ گل بيخ غم ز دل بركــن
رســـيــــد باد صبــــا غنچه در وفــــادارى
ز خـــــود برون شد و بر خود دريد پيراهن
طريـــق صدق بيامــــوز از آب صــافى دل
به راستى طلب آزادگــــــى ز سرو چمن
ز دستبرد صبا گرد گــــل گـــــلاله نـــــگر
شكنج گيسوى سنبل ببيــن بروى سمن
عروس غنچه رسيد از حرم به طالع سعد
بعينه دل و دين مى بـــــرد به وجه حسن
صفيــــر بلبل شــوريـــــــده و نفيــــر هَزار
براى وصــــل گـــل آمد برون ز بيـــت حزن
حديــــث صحبــــت خوبان و جام باده بگــو
به قـــول حافظ و فتـــوى پيـــر صاحب فــن
سلام
صبح سرد نزدیک بهارتون پر گرمی و شادی و نیکی
لبخندتون به خیر
