nic nie mów, w twych włosach znow giną me usta spragnione
nic nie mów, w twych oczach wciąz widze marzenia wyśnione
nic nie mów, niech serce w swym biciu wyrazi udrękę
niech zmysłom twym miłość juz przerwie ta mękę
nic nie mów, bo słowa są duszy niezdarnym tłumaczem
bo swego uczucia grą dzwięków nie znaczę
ty kochasz, ja kocham, po co więc nam słowa
by zacząć narzekać i walczyć od nowa...
więc milczeć mam - pytasz - ust swoich nie trudzić
by w sercu twym nimi rozterki nie wzbudzić
byś więcej z ust moich nie spijał goryczy
by nie mowić tego, co w sercu mym krzyczy
o nie mój miły, mnie ranią te słowa
o innym języku w wierszu tym jest mowa
bo przeciez w miłosci ze sobą żyjemy
i serce wyraża co powiedzieć chcemy...
