sylpazero

powolnie umiera

ten kto nie podrózuje, ten kto nie cvzyta, ten kto nie słucha muzyki,ten kto nie obserwujw,

powolnie umiera

ten kto niszczy swa miłość własna, ten kto z nikąd nie chce przyjąć pomocy.

powolnie umiera

ten kto staje się niewolnikiem przyzwyczajenia

ten kto odtwarza codziennie te same ściezki

ten, kto nigdy nie zmienia punktów odniesienia

ten, kto nigdy nie zmienia koloru swojego ubioru

ten kto nigdy nie porozmawia z nieznajomym

powolnie umiera

ten kto unika pasji i wiru emocji , które pzrywracają oczom blask i serca naprawiają

powolnie umiera

ten kto nie opuszcza swojego przylądku

gdy jest nieszczęśliwy w miłości lub pracy

gdy jest nieszczęśliwy w miłości lub pracy,

ten kto nie podejmuje ryzyka spełnienia swoich marzeń

ten kto choc raz w zyciu nie odłozył na bok racjonalności

WIĘC OD DZISIAJ ZACZNIJ ZYĆ , ZARYZYKUJ SIEBIE OD DZISIAJ, ZACZNIJ DZIAŁAĆ OD ZARAZ

NIE POZWÓL SOBIE NA POWOLNE UMIERANIE NIE ZABRANIAJ SOBIE BYĆ SZCZĘŚLIWYM

/PABLO NERUDA 1971ROK/    RENIA

                                              ZAL

Zal ze się za mało kochało

ze się myślało o sobie'

ze się juz nie zdązyło

ze było za późno

choćby się teraz pobiegło

w przedpokoju szurało

niosło serce osobno

w telefonie szukało

słuchem szerszym od słowa

Choćby się spokorniało

głupią minę stroiło

jak lew na muszce

choćby się chciało ostrzec

ze pogoda niestała

bo tęcza zbyt czerwona

a sól zwilgotniała

choćby się chciało pomóc

własną gębą podmuchać

w rosół za słony

wszystko juź potem za mało

choćby się łzy wypłakało

nagie niepewne

Bez mojego komentarza pełna nostalgi i zamyślenia Renia

Pełno szumu w eterze

Szumu pełna głowa

Gdzie się tylko obrócim:

Słowa -cudze słowa.

Wiele ludzi pzezywa swe cienie i blaski

Z nadzieja na honory ,splendor i blaski

By jednak z przeznaczeniem własnym się nie kłócić

Takie Płonne Nadzieje Trzeba wnet porzucić

Miłość bywa cielesna ,lecz pewniejsza z Ducha

ta tez łączy na stałe , gdy pierwsza jest krucha.

Wiedza nie jest mądrością , bowiem rok po roku

Uczonych wciąz przybywa , a świat tonie w mroku.

Gniew jest wrogiem godności , ale wielu nie wie

ze spraw się nie załatwia porywczo i w gniewie.

Ludzie wtedy są wolni i moralnie czyści

gdy trudząc się nie liczą na własne korzyści.

Wszystko jest za pieniadze , gdy masz w obfitości,

za wyjątkiem przyjaźni, zdrowia i miłości,

Rada jest cennym darem ,gdy ktoś o nią prosi

Nieproszona , choć dobra , niewiele przynosi.   Pozdrawiam Renia

Zacznę od tego wiersza ,który akurat mnie jest bardzo bliski 

                                  Erratum :

                                               Do mega życia wkradł się błąd ponury:

                                               Stąd ciemne miejsca i tekstu zawiłośc.

                                               Proszę poprawic

                                               W 40 roku od góry

                                              A w którymś tam od ziemskiego dołu

                                              Zamiast rozpacz:

                                              Powinno byc miłośc.

Zastanawiam się jak bardzo daleka jest rzeczywistośc od marzeń , planów kiedy startowało się w dorosłe życie /marzyliśmy

o pracy mieszkanku, rodzinie /nie ja jedna/. Przyszła rzeczywistośc i po kilkunastu latach patrzymy na siebie i nie wierzymy

jak daleko to się nie zgadza , jak mało pozostało z marzeń , jak przykra, i tak naprawdę smutna, samotna jest

rzeczywistośc. Jak dalece zabiegani

w pogoni za tzw dobrami materialnymi/dom , samochód może nie jeden, wycieczki

zagraniczne./ zapominamy o sobie o drugiej osobie  , jak nie umiemy ze sobą rozmawiac, dbac o siebie , troszczyc się.

Coraz bardziej zapadamy się w  samotnośc . Czasami chcemy sobie ulżyc, połechtac swoje libido szukamy innej osoby

i tak toniemy nieraz bardzo głęboko i bez wyjścia, chociaż może nie zawsze jest jakieś wyjście oby nie to najgorsze. 

Przykład tu z tej wirtualnej strony w notkach same smutne , liryczne pełne goryczy wiersze, az do bólu nieraz, zadaję sobie

pytanie czy jest aż tak źle. Ja na przykład wolałabym zwykłe przytulne mieszkanko , rower i zadowolną , szczęsliwą rodzinę

/tak jak z nieraz z powieści/.Myslę że ta samotnośc duchowa jest najbardziej trudną do pokonania,

narazie zakończę , wrócę do tego tematu muszę trochę jeszcze zweryfikowac swój tok myślenia.

Na zakończenie pozytywne myślę motto :Jeśli przeszłośc cię nie zadawala ,zapomnij o niej.

Wymyśl sobie inną historię życia i uwierz w nią . Pamietaj tylko te chwile, kiedy udało  Ci się dopiąc do celu.

Poczujesz siłę by osiągnąc to czego pragniesz.

Pozdrawiam serdecznie Renia                                            

            Moja miłośc przeszła w wichr wiosenny

            W wichr wiosenny - me szaleństwo w burzę =

            w burzę -moja rozkosz w dreszcz senny-

            w dreszcz senny - moja wiosna w róże-

           Z wichru spłynie moja miłośc nowa- 

           miłośc nowa - z burzy szał wystrzeli-

           szał wystrzeli - sen rozkosz wychowa,

           wiosna wstanie z różanej kapieli,

  Motto" dla tego kto je przeczyta będzie wiedział bez słów:

       Wiele razy cierpiałam , bo traciłam mężczyzn, których kochałam .

       Dziś wiem, że nie można stracic tego , czego się nie ma na własnośc.

       Oto prawdziwe doświadczenie:

                                               miec coś najważniejszego w życiu bez posiadania  tego.

Pozdrawiam serdecznie , dzięki za to że wogole ktośm czyta moje myśli.

 RENIA