Szabla – broń, która na przełomie kilku wieków znajdowała się w każdym szlacheckim dworze! Zwykle wisiała na wschodnim kobiercu wespół z Maryjnym ryngrafem. Szabla – broń, która całkowicie wpisała się w historię Rzeczypospolitej i w dzisiejszym świecie stała się nieodzownym symbolem sarmatyzmu oraz tradycji.

Wraz ze wzrostem mody na zewnętrzne oznaki patriotyzmu pojawiło się zapotrzebowanie na szable husarskie . Jak duże jest dowie się każdy kto zamówi w renomowanym warsztacie kowalskim, gdzie każą mu czekać minimum 2 miesiące za niemałe pieniądze.

Dwór-Biała broń-szabla.

Szablo - towarzyszko! Któż cię nie pamięta?
Byłaś w Polsce zawsze, droga sercu, święta.
Nieodstępna, niezbędna, zawsze no i wszędzie,
W kościele, domu, w gościach, w sejmie, na urzędzie,
W podróży, na weselu, na pogrzebie, targu,
Jako główna sędzina, kłótni i zatargów.
Przede wszystkim zaś w boju, kto umiał fechtować,
Potrafił nadzieje, szyki wrogom psować.
I nie ważna ilość lecz miłość do ciebie,
Na ziemi dała spokój lub w wieczności w Niebie,

….....

….....

….....

Nade wszystko służyły do wiary obrony,
Niepodległości, i ojczyste strony.
Do osiemnastego wieku także zwyczaj bywał,
Gdy ksiądz na Mszy Świętej Ewangelię śpiewał,
Obecni do połowy szable wyciągają,
Do obrony wiary życia swoje dają.
Opis Jana Długosza barwny i obszerny,
Dał świadectwo Narodu, jaki Bogu Wierny.
Każdy szlachcic polski, z prawa, obowiązku,
Czy w senacie, rolnikiem, czy nie służył w wojsku,
Na znak gotowości, do obrony kraju,
Na ścianie, nad łożem szable zawieszają.
Zaś w każdym domu polskim, nad inny dobytek,
Szabel nie brakowało, było ponad zbytek.

Józef Bieniecki

Czy Ty masz już swoją Husarkę ?