دوسال پیش تو یه چهارشنبه پاییزی که هوا بهاری بهاری بهاری بود ساعت هشت و نیم صبح تو همون بیمارستانی که اطلسی خانوم دنیا اومد،
آقا پسر من چشماشو رو به این دنیا باز کرد و برای همه ی ما بجز شادی یه عااااااااااااااااالمه برکت با خودش آورد.
امید وارم همیشه زندگی اون وهمه ی بچه های ایران زمین سر شار از برکت وبهروزی باشه.
وروزهای عالی تری داشته باشن.
در ضمن از همه ی دوستان خوبی که دیروز تو بلاگ کورش عزیز تبریک نوشته بودن صمیمانه تشکر میکنم.
سرافراز باشین.
