Byli jak dłoń o dłoń
Oddychali sobą i myśleli
"Oto są światy dwa
Które odnalazły się"
Żyją tak jak za szkłem
Los przed nimi kilometry ściele
Jeszcze rok jeszcze dwa
Spójrz tak szybko płynie czas
Na odległość kochać uczą się
Na odległość pragną się przez sen
Na odległość kochać uczą się
Wypijmy za nich krople łez
Skrawki słów resztki serc
Rozbitkowie z różnych wysp
Tylu ich jest tyle nas jest
Nieparzystych - nie wie nikt - Maryla Rodowicz
